Kayakken en wandelen in het Abel Tasman Park

En zo is er alweer een dag voorbij gevlogen. Het was een zonovergoten dag, dus ideaal weer om te kayakken.
Nadat we de instructies gekregen hadden (o.a over wat we moesten doen als we om zouden slaan), konden we eindelijk met de kayak het water in. We hadden een gids bij ons, dus wat kon ons gebeuren.
Halverwege zijn wehet strand op gegaan om te gaan 'picknicken'. Het kleedje werd voor ons neergelegd, de koffie en thee ingedaan en toen konden we genieten. De cake en koekjes konden natuurlijk niet ontbreken.. heerlijk!
Hierna zijn we naar ons eindpunt gevaren en konden we aan de wandeling terug beginnen.

Voor we het wisten was de dag alweer om. We hebben echt met volle teugen genoten, van het mooie weer, het Abel Tasman Park en de gezelligheid van de gids. Overigens zijn de mensen hier allemaal super aardig en vriendelijk. Of je nu bij een hotel komt, of gewoon op straat loopt, iedereen maakt een praatje met je.

Morgen vervolgen we onze weg naar Westport.

Liefs ons

Farewell Spit en Abel Tasman

Vandaag gingen we al op tijd op pad, want we hadden een tripje helemaal naar het noordelijkste puntje van het zuidereiland op het programma staan.
Voor we daar waren, moesten we eerst Takaka Hill over. Dit is een erg bochtige en steile weg de berg op. Dus dat was wel even spannend, zeker als je ernaast zit en de afgrond in kijkt.

Onderweg zijn we eerst nog even gestopt bij Pupu Springs, dit is een voor de Maori heilige bron. Wij vonden het niet zo heel bijzonder.
Daarna de weg snel weer vervolgd naar Farewell Spit. We wilden hier de Cape Farewell Walk gaan lopen, maar deze stond niet zo goed aangegeven. Dit is trouwens echt zeldzaam hier, want overal staan keurig bordjes! We hebben hem daardoor niet helemaal gelopen en zijn voor de zekerheid maar terug gegaan. Het was wel een erg pittig stuk, want je moest in het gras, heuvel op heuvel af, lopen.
Al met al hadden we van dit gedeelte van Nieuw Zeeland wat meer verwacht, al was het uitzicht wederom erg mooi!

We besloten vervolgens naar het bovenste stuk van het Abel Tasman Park te rijden (aangezien we morgen onderin zitten). De weg hierheen was ook hier weer spannend, want uit het niets hield de verharde weg ineens op en moesten we 10 km lang over een onverharde weg heuvel op rijden.
Toen we eenmaal boven waren, zijn we naar een uitkijkpunt gelopen. Hier konden we prachtig uitkijken over de Golden Bay!! Echt geweldig!

Morgen gaan we wandelen en kayakken in het Abel Tasman Park. De weersvoorspelling voor morgen is erg goed, zo'n 23 graden, dus goed smeren!

Dikke kus ons

Saint Arnaud en Motueka

Om 19.45 uur zijn we in Saint Arnaud aangekomen. Het laatste stuk was een steile en onverharde weg. We kwamen er al snel achter dat het hier een stuk frisser was. Toen we uitstapten sneeuwde het zelfs lichtjes en dat in de lente!!

Het Tophouse Historic Chalet waar we in zitten bevindt zich op 700 meter hoogte en ligt aan de uitlopers van de Southern Alps. Je kunt dus wel nagaan wat voor een fantastisch uitzicht wij hebben. Het moet dan natuurlijk niet bewolkt zijn.

Alleen één minpunt is dat het een verdomd koude nacht was,bbbrrrrr. Dus maar weer vroeg uit de veren en buiten sneeuwt het nog steeds lichtelijk.
Voor we weer op pad gingen, hebben we nog even met de eigenaar gepraat. Hij heeft 28 jaar in Nederland gewoond (en zelfs in Hengelo gewerkt!) Hij bezit de kleinste pub van Nieuw Zeeland en die hebben wij mogen aanschouwen :)

Vervolgens naar Lake Rotoiti gereden, niet veel verderop. Het meer met de besneeuwde bergtoppen zag er schitterend uit!!
Helaas was de wandeling die we hier uitgekozen hebben minder mooi. We hebben 1,5 uur in de blubber gelopen in het dichtbegroeide bos, dus het uitzicht waar we op gehoopt hadden was er niet.

Dus maar snel op weg naar Motueka. Gelukkig werd het steeds zonniger en warmer.
De studio waar we zitten is mooi ruim. We vinden het wel prettig dat we nu 3 nachten op dezelfde plek blijven slapen. Zo kunnen we onze huishoudelijke taken weer even bijwerken. We hebben al 2 wassen gedaan en zitten nu op de bank tussen het drogende wasgoed. Ook hebben we al boodschappen gedaan en ons eigen maaltje gekookt (chicken tonight dit keer).

Morgen meer over onze belevenissen hier in de omgeving.

Lieve groetjes!

Queen Charlotte Track

Vandaag moesten we op tijd opstaan, omdat we ons om 7.30 uur moesten melden voor de Queen Charlotte Track. We dachten dat we eerst een klein stukje met de boot moesten, maar dit bleek een tripje van 1,5 uur te zijn! Wonder boven wonder bleken we helemaal geen last te hebben. Het was wel koud op de boot, maar we waren gelukkig niet misselijk.

Het was prachtig weer om te lopen. We moesten 12,7 km lopen van Furneaux Lodge naar Punga Cove. We hebben hier ongeveer 3,5 uur over gedaan en onderweg genoten van de mooie uitzichten. Het leek soms wel een tropisch regenwoud waar we in liepen. Geweldig!!

We waren net op tijd bij Punga Cove, want toen we net binnen zaten, sloeg het weer in één keer om. Flinke regenbuien en harde windstoten. We moesten nog een uurtje wachten op de boot en begonnen ons steeds meer zorgen te maken of de bootreis wel net zo goed zou gaan als de heenweg. Maar... de terugweg was nog beter, want we hebben zelfs dolfijnen gezien, die met ons meezwommen bij de boot. Super, om ze van zo dichtbij te zien zonder beroerd te zijn. Wordt het toch nog een beetje goed gemaakt.

Onze volgende slaapplek is inSaint Arnaud, maar we hebben nu eerst een pitstop gemaakt in Blenheim, waar we bij de McDonald gebruik maken van de wifi.

Er staat ons straks een chalet te wachten, dus we zijn benieuwd...

Tot de volgende keer!

Liefs ons

Picton

Na 2 uurtjes rijden zijn we aangekomen in het mooie Picton. De weg hierheen was wederom geweldig!! Het is absoluut geen straf om de afstanden te overbruggen. Evelien heeft nu ook voor het eerst gereden en behalve dat ze een rotonde verkeerd om nam, ging het goed.. Grapje hoor. Het scheelt dat er zo weinig verkeer op de weg is en je alle tijd hebt om rustig te wennen.

Om 11 uur kwamen we aan bij onze slaapplek voor komende nacht. De Sequoia Lodge ziet er erg leuk uit!! En ook hier weer erg vriendelijke en behulpzame mensen.

We hadden vervolgens alle tijd om een wandeltochtje te maken en besloten de Tirohanga Track te lopen. Dit was nog een beste klim, maar het uitzicht was fantastisch en maakte alles goed.
Met het weer hebben we trouwens nog geluk gehad tot nu toe. Bij het wandelen een lekker zonnetje en al 2 keer in t-shirt kunnen lopen.

Eenmaal terug van de wandeling werd het tijd om onze bezwete kleding eens te wassen. Dus we hebben de boel nu weer mooi schoon en droog in de koffer liggen. Ideaal! Nu kunnen we het weer vies maken.

Vanavond op tijd naar bed (alweer), want morgen moeten we vroeg op voor de Queen Charlotte Track.

Wordt vervolgd...

De dol-fijnen

De ochtend begon regenachtig en grauw. Daar waren we dus niet zo blij mee.
Eerst maar even het dorpje ingelopen en wat kleine inkopen gedaan. Ondertussen begon het steeds wat meer op te klaren.
En daar gingen we dan om 12.00 uur richting Dolphin Encounter... Na ons in het heel charmante wetsuit gehesen te hebben, kregen we een korte instructiefilm en toen waren we helemaal klaar om te gaan. Na een klein stukje met de bus, konden we de boot op.. op naar de dolfijnen.. Eenmaal op de open zee begon de ellende. We waren beide erg zeeziek. Het enige wat Evelien heeft gezien was de binnenkant van een emmer. Joyce heeft nog wel wat foto's gemaakt, maar was ook erg misselijk, dus heeft niet zo goed gekeken waar ze haar vingers hield. Zwemmen hebben we dus niet gedaan, al heeft Evelien wel 1 hele minuut in het water gelegen ;) De droom is in duigen gevallen.
Toen we eindelijk, rond 17 uur, weer 'thuis' waren, zijn we gelijk ons bed in gedoken en hebben niks meer mee gekregen van de avond.
Rond 12 uur 's nachts werden we opgeschrikt door een sirene. Gelukkig hadden we van tevoren gelezen dat er regelmatig een sirene afgaat om de vrijwillige brandweer van Kaikoura op te roepen. Toen drong het eigenlijk pas tot ons door dat we al de hele avond hadden geslapen. Vanmorgen om 6uur opgestaan, toen konden we echt niet langer liggen.

Zometeen gaan we op weg naar Picton. Morgen hebben we daar een excursie,waar we helaas weer een stukje voor met de boot moeten. Deze keer dus maar een dubbele portie tabletjes nemen..

Tot de volgende keer maar weer!

Kusje ons

Kaikoura

Na een heerlijke nachtrust hebben we vandaag onze weg vervolgd naar Kaikoura. Onderweg heerlijk genoten van de rust op de weg. Joyce in inmiddels al aardig gewend aan het linksrijden (en aan het rijden in een automaat). Daarom kon Evelien de mooie omgeving op haar gemak bekijken. Het waren met name heel veel groene (en soms ook gele) heuvels met ontelbaar veel schapen. Af en toe zagen we ook al de hogere bergen met poedersuiker :)

Eenmaal aangekomen in ons backpackers verblijf hebben we gelijk de wandelschoenen maar aangetrokken. We zijn naar Kaikoura Peninsula geweest, waar we een zeehondenkolonie hebben bezocht en daarna prachtig gewandeld hebben over en langs een klif. Wat een geweldige uitzichten!!! Er was werkelijk van alles te zien: zee, bergen, groene heuvels en allerlei soorte vogels. We hebben dan ook volop foto's gemaakt. Het is wel erg moeilijk hier om foto's te plaatsen. Helaas is het internet hier niet zo als we gehoopt hadden. Dit keer is het toch gelukt om er een aantal op te zetten.

Zoals het hoort in een backpackers verblijf hebben wij net ons eigen ' potje' gekookt. Nja gekookt...we hebben witte bonen in tomatensaus opgewarmd. Heerlijk, met brood en thee. Meer kan onze maag nu nog niet aan, die zijn nog steeds van slag van de lange reis en weinig slaap.

Morgen dan eindelijk het zwemmen met de dolfijnen! :D Daar kijken we allebei ontzettend naar uit. Voor Evelien inderdaad een wens die uitkomt!
Jullie horen nog hoe dit verlopen is. Nogmaals jammer dat we voorlopig even geen foto's kunnen plaatsen.

Tot het volgende verhaal!
En we willen nog een keer zeggen dat we jullie reacties erg leuk vinden!! We kijken er echt naar uit. Dus iedereen bedankt!

Dikke knuffel ons

p.s. Al missen we Wollie wel, we zijn blij dat het goed met hem gaat ;)

xxx

Nieuw Zeeland

Daar zijn we dan eindelijk in Nieuw Zeeland! Het was ons het tripje wel. Lange dagen en weinig slaap. Dus vanavond maar op tijd naar bed.

Joyce heeft inmiddels al ondervonden hoe het is om links te rijden, de rotondes linksom te nemen en bij een afslag de goede baan te nemen. Erg spannend..maar we zijn veilig en wel bij ons hotel in Christchurch aangekomen! :) Het hotel ziet er schattig uit en de bedden liggen heerlijk.

Morgen gaan we op weg naar Kaikoura. Waar we overmorgen met dolfijnen gaan zwemmen. We hebben er zin in!

Dit was het voor nu.

Tot een volgende keer!

Liefs ons